2.17 Μετεμψύχωση

Οι άνθρωποι γνώριζαν τη μετενσάρκωση από τους πανάρχαιους χρόνους.
Όλοι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ειδικά οι Πυθαγόρας, Εμπεδοκλής και Πλάτωνας, την δεχόντουσαν.
Η μετενσάρκωση επίσης βρίσκεται στις διδασκαλίες όλων των θρησκειών, συμπεριλαμβανομένου του Χριστιανισμού.
Ο σημερινός κλήρος και οι θεολόγοι ισχυρίζονται ότι ο Χριστιανισμός απορρίπτει τη μετενσάρκωση. Αυτό είναι κομμάτι μιας παράδοσης που διαμορφώθηκε μετά το 600 Μ.Χ.
Μέχρι τότε, η μετενσάρκωση ήταν βασική δοξασία της Χριστιανικής διδασκαλίας.

2.16 Mετενσάρκωση

Ο άνθρωπος πρέπει να ζει σύμφωνα με τους θείους νόμους της ηθικής, της δικαιοσύνης και της αγάπης. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ακολουθεί ένα θρησκευτικό βιβλίο προσευχών, αλλά ότι πρέπει να ζει με μέτρο εντός της αρμονικής ισορροπίας μεταξύ των δύο αντίθετων δυνάμεων του καλού και του κακού.


Η κάθε ψυχο-πνευματική οντότητα επιστρέφει στη γη για να εκπαιδευτεί μέσω των δοκιμασιών και του πειρασμού για να μπορέσει ανέλθει σε πιο υψηλά επίπεδα στο Ουράνιο Βασίλειο, κερδίζοντας εν τέλη τον Ουράνιο Παράδεισο.
Ο αριθμός των ενσαρκώσεων εξαρτάται από το ψυχικό σθένος της κάθε οντότητας και την πρόοδο που σημειώνει σε κάθε ενσάρκωση. Όταν θα φθάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο συνεχίζει την άνοδό της στον Ουρανό.

2.11 Φαινόμενα κατά τη διάρκεια του θανάτου

Στην αρχή, η ανακληθείσα οντότητα είναι σε μια κατάσταση παρόμοια με νάρκωση, έως ότου συνηθίζει το νέο περιβάλλον της. Μπορεί να κοιτάζει το σώμα της από ψηλά, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι έχει αφήσει το γήινο κόσμο.

Μερικές φορές μιλά στους ανθρώπους της και θλίβεται όταν δεν μπορούν να την ακούσουν. Στο τέλος, με τη βοήθεια του Άγγελου-φύλακα της, η οντότητα πείθεται να ακολουθήσει τον ψυχικό προορισμό της.

Ακόμη και σε αυτήν την κατάσταση η οντότητα μπορεί να αισθανθεί τα συναισθήματα των οικείων της ανθρώπων. Εάν αισθάνονται έντονη θλίψη για θάνατο της ανθρώπινης οντότητας, την εμποδίζουν στην άνοδό της, επειδή δεν θέλει να τους αποχωριστεί.

2.4 Ψυχή και Πνεύμα

Η ψυχή είναι μία απειροελάχιστη ποσότητα της πνοής του Θεού.
Είναι η κινητήριος δύναμη, που ενδυναμώνει και αναζωογονεί τα πάντα. Δεν μπορεί να αναλυθεί. Επομένως, ο άνθρωπος έχει μέσα του τη δύναμη της θεότητας.
Αυτή η δύναμη δεν επηρεάζει τις αποφάσεις του ανθρώπου.

Το πνεύμα είναι μια λεπτή ουσία του Σύμπαντος όπου η ο ίδια αποφασίζει το πεπρωμένο της ανθρώπινης οντότητας.