4.3 Κλίμακα - Κλίμαξ

Κλίμαξ - Κλίμακα

Ο ουρανός και η γη συνδέονται μέσω μιας αόρατης σκάλας (Κλίμακα) αποκαλούμενη ως Κλίμαξ ανερχομένων και κατερχομένων ψυχών.
Οι ψυχο-πνευματικές οντότητες κατεβαίνουν στη γη για να ενσαρκωθούν και ανέρχονται στον Ουρανό για να επιστρέψουν στο θεϊκό βασίλειο χρησιμοποιώντας αυτήν την αιθέρια σκάλα. 

Ο τόπος ενσαρκώσεως των ψυχών δεν εξαρτάται από την προηγούμενη τους εθνικότητά, θρησκεία, φυλή κ.λπ. αλλά από την εσωτερική τους πρόοδό που σημειώνεται στον Ουρανό. Όταν οι ανερχόμενες ψυχο-πνευματικές οντότητες έχουν αποβάλλει το ανθρώπινο σώμα τους (πέθαναν) ανεβαίνουν μέσω της Κλίμακας στην Κύρια αίθουσα του Κέντρου Διερχομένων (Άδη) [Δείτε το σχέδιο παρακάτω]. 

Όταν η ψυχο-πνευματική οντότητα συνέλθει από τη ζάλη (βέρτιγκο) του θανάτου, αρχικά αισθάνεται χαμένη, δεν κατανοεί τι της συμβαίνει,  είναι μπερδεμένη διότι συνεχίζει να βλέπει οράματα από τη Γή και δεν συναισθάνεται ότι έχει εγκαταλείψει το γήινο πεδίο.

4.2 Γη ο Σταθμός Άλφα (Α)

Η γέννηση είναι η έναρξη του συμβολαίου μεταξύ της ψυχο-πνευματικής οντότητας και του ουρανού. Σημάνει με την άφιξη/επιστροφή της ψυχο-πνευματικής οντότητας στον υλικό κόσμο για να ξεκινήσει/ξανα-ξεκινήσει την εκπαίδευσή της ισοσταθμίζοντας το καλό/κακό και την ψυχή/πνεύμα του. Στο τέλος θα ανέλθει στον υψηλότερο επίπεδο φώτισης.  Η ζωή αρχίζει όταν  το νεογέννητο παίρνει την πρώτη του ανάσα δηλ. όταν λαμβάνει μια ακτίνα της Θείας Ενέργειας η οποία είναι η θεία πνοή.

Ο θάνατος είναι το τέλος της σύμβασης μεταξύ της ψυχο-πνευματικής οντότητας και του ουρανού. Δεν είναι όλοι οι θάνατοι παρόμοιοι και οι άνθρωποι αποδίδουν τα διαφορετικές εξηγήσεις και σε μερικές περιπτώσεις δημιουργούνται διαφορετικές καταστάσεις για τον αληθινό θάνατο.

2.13 Ευθανασία

Η έννοια της «Ευθανασίας» είναι ότι ο Κύριος ανακάλεσε την ανθρώπινη οντότητα χωρίς να δοθεί ο λόγος για την αναχώρησή της από τη γη, και όχι η συνήθως αποδεκτή έννοια.
Λέτε, «ενώ έτρωγε πέθανε», ή «το πρωί βρέθηκε νεκρός». Συμβαίνει χωρίς κάποιος να αισθάνεται τίποτα και η ψυχή του ανέρχεται στον ουρανό με την ευλογία του Κυρίου.
Αλλά όταν ένας άνθρωπος υποφέρει φυσικά και η ζωή του τερματίζεται για να ανακουφιστεί από τον πόνο, τότε διαπράττεται δολοφονία. Αυτό είναι δολοφονία με ελαφρυντικά.

2.11 Φαινόμενα κατά τη διάρκεια του θανάτου

Στην αρχή, η ανακληθείσα οντότητα είναι σε μια κατάσταση παρόμοια με νάρκωση, έως ότου συνηθίζει το νέο περιβάλλον της. Μπορεί να κοιτάζει το σώμα της από ψηλά, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι έχει αφήσει το γήινο κόσμο.

Μερικές φορές μιλά στους ανθρώπους της και θλίβεται όταν δεν μπορούν να την ακούσουν. Στο τέλος, με τη βοήθεια του Άγγελου-φύλακα της, η οντότητα πείθεται να ακολουθήσει τον ψυχικό προορισμό της.

Ακόμη και σε αυτήν την κατάσταση η οντότητα μπορεί να αισθανθεί τα συναισθήματα των οικείων της ανθρώπων. Εάν αισθάνονται έντονη θλίψη για θάνατο της ανθρώπινης οντότητας, την εμποδίζουν στην άνοδό της, επειδή δεν θέλει να τους αποχωριστεί.

2.10 Γέννηση και θάνατος

Η γνωστή έννοια του θανάτου είναι ο χωρισμός της ψυχοπνευματικής οντότητας από το φυσικό σώμα στο τέλος της γήινης ζωής.
Η ψυχοπνευματική οντότητα παραμένει αθάνατη, ενώ το σώμα αποσυντίθεται.
Η επιστροφή της ψυχοπνευματικής οντότητας στον Πνευματικό Κόσμο («στο σπίτι της»), θεωρείται ως αναγέννηση της οντότητας στον ουρανό, ενώ, η κάθοδος της οντότητας στο γήινο κόσμο, θεωρείται ως ο θάνατός της στον Πνευματικό Κόσμο, εφόσον η οντότητα αφήνει τον Ουρανό για να πάει στη γη.