2.17 Μετεμψύχωση

Οι άνθρωποι γνώριζαν τη μετενσάρκωση από τους πανάρχαιους χρόνους.
Όλοι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ειδικά οι Πυθαγόρας, Εμπεδοκλής και Πλάτωνας, την δεχόντουσαν.
Η μετενσάρκωση επίσης βρίσκεται στις διδασκαλίες όλων των θρησκειών, συμπεριλαμβανομένου του Χριστιανισμού.
Ο σημερινός κλήρος και οι θεολόγοι ισχυρίζονται ότι ο Χριστιανισμός απορρίπτει τη μετενσάρκωση. Αυτό είναι κομμάτι μιας παράδοσης που διαμορφώθηκε μετά το 600 Μ.Χ.
Μέχρι τότε, η μετενσάρκωση ήταν βασική δοξασία της Χριστιανικής διδασκαλίας.

2.16 Mετενσάρκωση

Ο άνθρωπος πρέπει να ζει σύμφωνα με τους θείους νόμους της ηθικής, της δικαιοσύνης και της αγάπης. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ακολουθεί ένα θρησκευτικό βιβλίο προσευχών, αλλά ότι πρέπει να ζει με μέτρο εντός της αρμονικής ισορροπίας μεταξύ των δύο αντίθετων δυνάμεων του καλού και του κακού.


Η κάθε ψυχο-πνευματική οντότητα επιστρέφει στη γη για να εκπαιδευτεί μέσω των δοκιμασιών και του πειρασμού για να μπορέσει ανέλθει σε πιο υψηλά επίπεδα στο Ουράνιο Βασίλειο, κερδίζοντας εν τέλη τον Ουράνιο Παράδεισο.
Ο αριθμός των ενσαρκώσεων εξαρτάται από το ψυχικό σθένος της κάθε οντότητας και την πρόοδο που σημειώνει σε κάθε ενσάρκωση. Όταν θα φθάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο συνεχίζει την άνοδό της στον Ουρανό.

2.14 Αυτοκτονία

Η Αυτοκτονία είναι μια αποκρουστική πράξη και είναι αντίθετη προς τη θέληση του Θεού, ο Οποίος σας στέλνει στη γη για να εξιλεώσετε τις αμαρτίες σας.
Αντ' αυτού περιφρονείτε το ένδυμα (το σώμα) που σας έδωσε, επιστρέφοντας το όταν βάλετε τέλος στη ζωή σας, χωρίς να έχετε ολοκληρωτικά εκπληρώσει όλα τα καθήκοντά σας.
Γι' αυτόν τον λόγο η αυτοκτονία γενικά θεωρείται ως έγκλημα ενάντια στην ύπαρξή σας, με πολύ μεγαλύτερες ευθύνες από εκείνες του κοινού εγκλήματος.

2.10 Γέννηση και θάνατος

Η γνωστή έννοια του θανάτου είναι ο χωρισμός της ψυχοπνευματικής οντότητας από το φυσικό σώμα στο τέλος της γήινης ζωής.
Η ψυχοπνευματική οντότητα παραμένει αθάνατη, ενώ το σώμα αποσυντίθεται.
Η επιστροφή της ψυχοπνευματικής οντότητας στον Πνευματικό Κόσμο («στο σπίτι της»), θεωρείται ως αναγέννηση της οντότητας στον ουρανό, ενώ, η κάθοδος της οντότητας στο γήινο κόσμο, θεωρείται ως ο θάνατός της στον Πνευματικό Κόσμο, εφόσον η οντότητα αφήνει τον Ουρανό για να πάει στη γη.

2.4 Ψυχή και Πνεύμα

Η ψυχή είναι μία απειροελάχιστη ποσότητα της πνοής του Θεού.
Είναι η κινητήριος δύναμη, που ενδυναμώνει και αναζωογονεί τα πάντα. Δεν μπορεί να αναλυθεί. Επομένως, ο άνθρωπος έχει μέσα του τη δύναμη της θεότητας.
Αυτή η δύναμη δεν επηρεάζει τις αποφάσεις του ανθρώπου.

Το πνεύμα είναι μια λεπτή ουσία του Σύμπαντος όπου η ο ίδια αποφασίζει το πεπρωμένο της ανθρώπινης οντότητας.

1.13 Η αρχική κάθοδος των Αγγέλων στην Γη

Έχουν κατέλθει Άγγελοι πιστοί στον Κύριο, από καιρό σε καιρό, στη γη για να συμμετάσχουν στη γήινη ζωή και να τελειοποιηθούν οι οντότητές τους. Δηλαδή για να αποκτήσουν αντίληψη της ύλης, μια αντίληψη για την έλξη της και ποιος είναι ο στόχος της ύλης ως δύναμη του κακού.
Μετά από έναν άπειρο αριθμό αιώνων, όταν εκτέλεσαν αυτοί οι Άγγελοι τα καθήκοντά τους στη γη και επέστρεψαν στον Ουρανό, τοποθετήθηκαν στις διοικητικές θέσεις ως τα τελειότερα δημιουργήματα του Κυρίου.
Η διαχείριση της Λευκής Πολιτείας (Ουράνια Βασιλεία) είναι στα χέρια των Αρχηγών του Πνευματικού Κόσμου.